Over de helft: een afscheidsfeestje en diensten op de verloskamers

13 november 2019 - Paramaribo, Suriname

Hoi allemaal!

Ik ben over de helft van mijn coschap hier! En dat betekent: nog maar anderhalve week op de verloskamers, twee weken op de poli en twee weken onderzoek, en dan zit mijn coschap er op. En dát betekent: nog minder dan 6 weken een coassistentenbestaan... Oei, dat is toch wel een mijlpaal die akelig dichtbij begint te komen. Bij vlagen verlang ik er wel naar om terug te gaan naar Nederland, maar tegelijkertijd ben ik hier voor mij gevoel nog niet klaar: er is nog van alles om van te genieten en om te ontdekken in de stad en daarbuiten. Ik heb hier al zoveel chille dingen gevonden die ik sowieso ga missen in Nederland! Zo zit tegenover ons huis Souposo (-oso betekent huis, dus eigenlijk het soephuis), waar je watermeloensap drinkt dat echt fantastisch smaakt, en goddelijke pindasoep en saotosoep kan eten! Dit laatste is een soort krachtige bouillon met heel veel groente en vlees en een gekookt ei: echt top. Ook kun je op elk straathoekje bami of nasi halen, en ook de kantine van het ziekenhuis verkoopt dit (en allerlei burgers en friet en pannenkoeken en cake, eigenlijk gewoon alles wat vet en ongezond is). Verder zijn we met ons huis (natuurlijk) GROOT fan van roti, en streven we er naar om minstens 1 keer per week lekker roti te gaan eten. Erg lekker met een Markoesasapje (=passievrucht), en je eet het gewoon ongegeneerd met je handen, zodat je echt maximaal onder de saus en de stukjes komt te zitten. Daarnaast is het natuurlijk heerlijk om hier te zijn in het warme weer. Het is nog steeds elke dag ongeveer 35 graden van 10.00-18.00u, en de meeste dagen is het droog. Nu begint rond december wel het regenseizoen, waar ik ook wel benieuwd, maar ook een klein beetje bang voor ben haha! Hopelijk ga ik niet al te veel natte dagen meemaken, aangezien het hier echt KEIHARD kan regenen en dan direct alle straten blank staan en dat denk ik niet echt bevorderlijk is voor mijn humeur en mijn fietstochtjes tussen het ziekenhuis en huis.

In het ziekenhuis ben ik inmiddels begonnen aan mijn diensten. Ik heb echt een enorm hotseknotsrooster met allerlei diensten door elkaar: dan weer nachtdienst, dan weer dagdienst, dan weer late dienst, en af en toe tussendoor een dagje vrij. In dit rooster wordt eigenlijk geen rekening gehouden met weekenden, dus deze weken zijn relatief pittig. De reden dat ze de coassistenten zo indelen is dat er tijdens de dagdiensten veel coassistenten tegelijk zijn, en de kans dat je een bevalling kan doen dus kleiner is. Tijdens de diensten ben je altijd als enige coassistent aanwezig, en daarmee neemt de kans op het zelfstandig kunnen doen van een bevalling ook toe. Inmiddels zit ik al op een mooi getal: ik heb op 11-11 mijn elfde bevalling gedaan, en heb inmiddels ook de twaalfde bevalling achter de rug! En de verloskundigen vinden het tegenwoordig allemaal wel prima volgens mij, de meeste kennen me wel aardig en hebben me al eens een bevalling zien doen. Dus op het moment suprême staan ze tegenwoordig ergens in een hoek van de kamer of op de gang, en mag ik het echt in mijn eentje regelen. Zelfs wanneer er gehecht moet worden, laten ze het aan mij over. Heel tof om zoveel zelfstandigheid te krijgen! In het begin vond ik dit wel spannend, maar gelukkig komen ze wel even helpen als je het aan ze vraagt. Ik ben heel blij dat ik hier deze kansen krijg en dat ik me er comfortabel bij voel, want in Nederland zou de coassistent niet zo veel verantwoordelijkheid krijgen. 

Ik heb op de verloskamers inmiddels van alles meegemaakt. Vrouwen die hun kind als een soort torpedo eruit persen, vrouwen die totaal niet te instrueren zijn en niet naar je luisteren en niet kunnen/willen persen, vrouwen die 5 minuten na de bevalling al rondlopen en willen gaan douchen, familieleden die allerlei inheemse rituelen aan het uitvoeren zijn tijdens de bevalling (inclusief tuffen op de hoogzwangere buik van mama), etcetera. Ook hoorde ik gisteren een verhaal van de zaalarts die me vertelde dat sommige vrouwen na de bevalling of na een menstruatie 'fire water' nemen. Dit is heel heet water met een soort kruidenmengsel, waarboven de vrouwen gaan hangen met hun benen wijd, zodat ze door de stoom schoongemaakt worden. Dit is niet echt een heel briljant idee om uit te voeren, want als deze stoom met smurrie erin daadwerkelijk in de baarmoeder terecht komt, kan er een infectie ontstaan. Verder worden er door sommige mensen allerlei brouwsels gedronken die de bevalling kunnen versnellen, maar die tegelijkertijd ook voor een hoge bloeddruk kunnen zorgen (niet goed!!). Kortom: je moet met veel dingen rekening houden, bedenken dat patiënten je niet altijd het hele verhaal vertellen en er soms van overtuigd zijn dat ze iets doen dat goed is voor hun gezondheid, terwijl het tegendeel waar blijkt te zijn. Dat maakt het werken hier wel tot een uitdaging! 

De afgelopen dagen heb ik wel als aardig pittig ervaren. Twee van mijn drie huisgenootjes zijn afgelopen weekend helaas vertrokken, en door mijn gekke rooster heb ik een heel ander ritme dan mijn huisgenootje Roos. Ik sta op als zij al naar stage is, en ik ben aan het werk als zij thuiskomt. Ook heb ik geen vrije dagen in het weekend, waardoor de leuke sociale dingen een beetje langs me heen gaan. Dit gaat nog door tot volgende week zaterdag, dus ik zal even moeten doorbijten tot het zover is. 

Gelukkig hebben we afgelopen weekend wel een goed afscheidsfeestje gehouden voor Tim en Marie. We zijn met een groep van 10 stagiairs uit eten gegaan bij een bar in het centrum, waar ze tot Tim en mijn grote plezier speciaalbiertjes bleken te verkopen! We hebben heerlijk gegeten en enorm gelachen met z'n allen, en daarna nog een klein dansje gedaan om de avond goed af te sluiten. Het was super gezellig, echt een mooie afsluiter voor die twee. 

Liefs vanuit Paramaribo!

Huisgenootjes! 

Zonsondergang op de binnenplaats van het ziekenhuis

Gek beessie

Gek beessie van dichtbij

Nachtdienst in een donkere ziekenhuisgang

10 november: tijd voor een kerstboom in het ziekenhuis!Lekker genieten van een speciaalbiertje

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s