De driedaagse trip naar Uyuni, Sucre en shit happens

Vrijdagochtend vertrokken we in alle vroegte met een busje van onze reisorganisatie naar de grens van Bolivia, om daar over te stappen op onze 4wd's (fourwheeldrive jeeps), en onze driedaagse trip echt te beginnen! We hadden een ietwat valse start, omdat de turbo van ons busje kapot bleek te zijn. Daardoor reden we met zo'n 25 km/u de bergen in, en duurde het allemaal vrij lang voordat we bij het grenskantoortje van Bolivia waren. Dit kantoortje bevond zich echt in the middle of nowhere, en was alleen open als er tours zoals die van ons langskwamen. Het stond er vol met andere 4wd's, en na een ontbijtje werden wij toegewezen aan onze chauf Alex (die, natuurlijk, geen woord Engels kon). Gelukkig zaten we bij een Duits meisje en een Frans stel, alledrie van onze leeftijd, die goed Spaans konden en erg leuk waren! Zo hadden we altijd een tolk bij ons, goeie zaak! Rond twaalf uur vertrokken we, en we hebben zoveel moois gezien! Laguna blanca (wit), Laguna verde (groen, maar het was eigenlijk gewoon turquoise/blauw), Laguna colorada (allerlei kleuren) met talloze flamingo's, de Sol de Mañana-geisers (wat een stank kwam daar vanaf!) en de Rocas de Dalí (rotsen die Dalí als inspiratiebron heeft gebruikt voor zijn schilderijen)! Het is niet te beschrijven hoe mooi dit was, vooral ook vanwege de uitgestrektheid van het gebied en de stilte die er heerste! Heel indrukwekkend. Ook zijn we nog ergens in hot springs (natuurlijke thermen) geplonst, wat echt genieten was. We zijn deze dag van 2500m hoogte naar 4500m gestegen, wat wel voor wat hoofdpijn zorgde, maar verder hadden we gelukkig geen klachten van hoogteziekte of iets dergelijks. En die hoofdpijn, die kon overigens ook wel komen door Alex' rijstijl, die met behoorlijk hoge snelheid over alle hotseknotsweggetjes reed, waardoor je helemaal door elkaar werd geschud.

's Avonds sliepen we in Villamar, een gehucht in de woestijn. Het Duitse meisje en wij sliepen op een vierpersoonskamer, met een deur die niet goed dicht kon, waardoor het nogal een tochtige aangelegenheid was. Wat ook niet echt meehielp was dat de temperatuur daar 's nachts tot -5 graden daalde, dus we sliepen onder 3 dekens, en mijn slaapgarderobe bestond uit: een muts, een thermobroek, een thermoshirt, een t-shirt en sokken. En tegen alle verwachtingen in hebben we eigenlijk prima getukt! Alleen was de volgende ochtend om 7u aankleden een crime, omdat het toen nog behoooooorlijk koud was.

Eenmaal na het ontbijt hadden we een druk ochtendprogramma: we bezochten allerlei rotsformaties (op sommige kon je naar boven klauteren, heel erg vet en mooi uitzicht), en ook hebben we rotsen met eeuwenoude muurschilderingen gezien. Dit was af en toe best pittig, omdat we zo hoog zaten en af en toe echt even moesten blijven staan om weer op adem te komen (wát een ijle lucht!). Maar wederom prachtig. Verder zijn we op een gegeven moment gestopt naast een meer waar een gigantische kudde lama's aan het grazen was, en de kudde vond het prima dat we even kwamen koekeloeren! Dit was echt geniaal, daar sta je dan op een of andere hoogvlakte in Bolivia, omringd door zo'n 100 lama's die gewoon rustig doorgrazen en af en toe nieuwsgierig opkijken naar die gekke toeristen. Even verderop zijn we ook nog bij Laguna Negra (zwart, maar dat was niet echt te zien) geweest, waar nog zo'n megakudde aan het grazen was in een prachtige omgeving, echt fantastisch om te zien. Die avond sliepen we in het Zouthotel (waar er stiekem echt 100 verschillende Zouthotels bestaan, maargoed), op de grens met de zoutvlaktes bij Uyuni. Hier bestond de vloer, de stoelen, de bedden, de tafel, etc. uit zout! Best grappig, maar niet echt comfortabel haha. Zeker niet toen bleek dat het dak van onze slaapkamer, boven Marjoleins bed, op instorten bleek te staan, en er gedurende de nacht af en toe brokjes beton naar beneden kwamen vallen. De volgende ochtend was Marjo's backpack helemaal wit, haha. 'Gelukkig' hoefden we er niet lang te slapen, om 4.15u ging de wekker namelijk, zodat we om 5u stipt weg konden rijden, de zoutvlaktes op. Dit lukte prima, en het idee was dat we op het cactuseiland van de zoutvlaktes (Isla Incahuasi) de zonsopgang zouden zien! Heel leuk en alles, maar toen we er aankwamen was het toch al verdacht licht, en bleek de zon al op te zijn (ze doen hier niet echt aan zomer-/wintertijd; het is hier om half 6 licht en om 19u donker). Maar dat mocht de pret niet drukken, het was alsnog prachtig! Bizarre cactussen/cacti gezien, sommige wel 10 meter hoog, en soms ook met een bochtje erin of met allerlei vertakkingen. Daarna zijn we een stuk over de zoutvlakte gaan lopen, wat eigenlijk heel vreemd is. Je loopt namelijk eigenlijk op een meer, waar een laag van zo'n 10 centimeter zout op ligt. Het is dus een beetje alsof je op ijs loopt (en het zout knerpt als sneeuw), en dat gecombineerd met de kou op de vroege ochtend gaf een echt wintergevoel. Af en toe zie je ook links of rechts een soort wakje liggen, en als je daar dan een stuk zout in laat vallen zinkt het meteen helemaal uit zicht. Grappig! De zoutvlakte is sowieso gigantisch uitgestrekt, je kunt zelfs de bolling van de aarde zien omdat je zo ver voor je uit kan kijken zonder 'hindernissen' in zicht. En bij elke trip hoort ook de standaard fotoshoot die elke reisorganisatie doet, omdat je heel grappig met perspectief kan spelen (zie foto's voor meer duidelijkheid)! We hebben hierbij erg veel lol gehad met de groep, maar raakten wel een beetje moe (en het was nog maar elf uur 's ochtends).

De rest van de dag hadden we dus niet echt veel pit meer, maar gelukkig werden we om 14u in Uyuni gedropt en konden we naar ons hostel. Ons plan was om rustig aan te doen en een bus naar Sucre te boeken voor de volgende dag. Helaas lukte dat niet helemaal goed, omdat we wilden pinnen, dat bij alle 4 de pinautomaten niet bleek te kunnen (ze waren leeg of ondersteunden geen maestro/MasterCard), we toen geen geld hadden voor bustickets, en we dus weer terug moesten naar het hostel om de euro's te halen die we toevallig nog hadden, we die euro's ergens moesten wisselen voor Boliviano's (ja zo heet de munteenheid hier echt), en toen eindelijk bustickets konden gaan kopen. Daarna gingen we uit eten, maar helaas bleken de dagen een beetje zwaar te zijn geweest voor mij, waardoor ik niet echt trek had en me niet zo lekker voelde. Na het eten werd dit nog minder, en ben ik snel op bed gaan liggen. Helaas werd ik 's nachts echt ziek, maar gelukkig voelde ik me wel goed genoeg om de volgende dag de bus naar Sucre te nemen. Dit was wel een beetje een ondoordachte beslissing toen er geen wc in de bus bleek te zijn en de busrit 8 uur zou duren, maar gelukkig heb ik het zonder ongelukjes overleefd. Sindsdien slaap ik veel en ben ik aan de beterende hand, dus ik heb gelukkig niks ernstigs onder de leden! Alleen een beetje weinig energie, maar het hostel waar we zijn is fijn, en Sucre is een leuk stad om een beetje rustig doorheen te wandelen. Marjolein en Irene zijn vandaag ergens aan het klimmen, en ik doe rustig aan op het dakterras! Klinkt als een goede verdeling, vind ik zo. Mijn eetlust komt gelukkig langzamerhand ook weer terug, dus ik ben er snel weer bovenop :) Verder is het plan om morgenavond naar Santa Cruz te gaan, want daar schijnt een heel mooi national park te zijn (jungle mét jaguars!!!)! Dat wordt wel weer een laaaange busreis (16 uur), maar dat krijg je als de Andes middenin je land ligt en je land niet heel goed is in het aanleggen van goede geasfalteerde wegen. Maar ook dat zullen we vast overleven! En nu ga ik nog eventjes chillen! Adiosssss